Het is weer een reisdag, met de trein van Nagoya naar Kioto. Ik had al van tevoren de Kodama 707 (Kodama betekent “echo”) geboekt, die om 10:43 vanuit Nagoya vertrekt. De enkele reis kost ¥ 7.970 (€ 48,88) voor een “Green class” ticket, dat is de eerste klas. Ik had expres geen ontbijt gekocht, zodat ik op het station bij de “Delica Station” (voorverpakte maaltijden winkeltje van de JR-groep (denk wat Kiosk is op NS-stations, maar dan met echt eten)) iets lekkers kon halen, een “Misokatsu” maaltijd, een Belgische wafel, en een melkkoffie. Voor ¥ 1.405 (€ 8,70) was ik klaar voor vertrek. Misschien moet ik uitleggen dat het heel normaal is om een maaltijd te kopen voor de treinreis, en dat er op de stations altijd een ruime keuze is aan maaltijden, snacks, en drankjes.

Om precies 10:43 vertrok de trein, een N700A. De trein was lekker rustig, en ik kon genieten van mijn maaltijd.

Na een korte stop in Gifu-Hashima, kwamen we langs de “Solar Ark” van Sanyo (nu Panasonic), een gebouw met een gigantische zonnepaneel installatie. Het gebouw staat sinds 2022 leeg, en wekt ook geen stroom meer op.

🏨 Hedistar Hotel Kyoto Nijo #

Nadat we precies op tijd om 11:34 in Kioto aankwamen, nam ik een van de vele bussen die richting mijn hotel ging. Mijn hotel was het “Hedistar Hotel Kyoto Nijo”, een hotel dat ik had gekozen vanwege de locatie, en de prijs. Zoals de naam al doet vermoeden, ligt het hotel vlakbij Nijō-jō, een van de vele paleizen in Kioto.

Omdat de stad Kioto praktisch failliet is hebben ze een “toeristenbelasting” van ¥ 200 (€ 1,24) per persoon per nacht. Plus een “vroege check-in” toeslag van ¥ 1.000 (€ 6,19). Waardoor ik ¥ 1.800 (€ 11,14) moest betalen bij het inchecken.

Het was geen grote kamer, maar netjes, modern, en schoon.

Met een grappig detail, er was een verhoogd plafond boven het bed, met een thematisch behangetje.

De kamer was wel een van de kleinste die ik heb gehad, deze foto was gemaakt vanuit de toegangsdeur.

Met een kleine, maar nette badkamer.

Alles, maar dan ook alles was gelabeld of het gereinigd was.

Het raam had uitzicht op de acht rijstroken van de weg voor het hotel. Volgens de sticker kan het raam niet open, maar dit was duidelijk een leugen.

Het internet was verrassend snel.

🚒 Onderweg naar het kasteel #

Na mij geïnstalleerd te hebben, ging ik op pad naar Nijō-jō. Wat maar twee blokken verderop lag. Maar onderweg kwam ik langs de Nakagyō brandweerkazerne, waar ze een van hun brandweerwagens aan het wassen waren. Een leuk detail is dat bijna alle “publieke voertuigen” in Japan wielblokken hebben die praktisch altijd gebruikt worden als een voertuig stil staat. Waarschijnlijk omdat het land één en al bergen is, en je niet wilt dat een voertuig wegrolt.

🏯 Nijō-jō kasteel #

Rond kwart voor vier kwam ik aan bij Nijō-jō, en kocht een kaartje voor ¥ 1.300 (€ 8,05). Het heet formeel een “kasteel”, maar het is meer een paleis. Dit is één van de zeventien dingen op de UNESCO Werelderfgoed lijst in Kioto. Om vier uur sluit de toegang, en om vijf uur moet je het terrein verlaten hebben. De lucht was prachtig, en de zon stond laag. Er was een vaste route, maar het was een genot om rond te lopen.

Binnen in het paleis was het verboden om foto’s te maken, en moesten de schoenen uit. Er ware prachtig beschilderde schuifdeuren, en interessante nachtegalenvloeren. Deze vloeren zijn zo gemaakt dat ze een vogelachtig geluid maken als je eroverheen loopt, en je kunt de planken een klein beetje voelen bewegen.

Na het paleis ben ik verder door te tuinen gelopen, waar het een stuk rustiger was, maar ik helaas veel foto’s tegen de zon in heb gemaakt. Maar de lucht was geweldig.

Tegen deze tijd was het paleis gesloten, maar de tuinen waren nog even open. Dit is de buitenkant van het paleis, hoogstwaarschijnlijk een van de veranda-gangen met de nachtegalenvloeren. Een man sluit de glazen deuren voor de nacht.

Hier links van was een rotsige vijver, met klein watervalletje.

Kleine details van de dakranden.

De hoek van het hoofdpaleis.

Er stond een waterkanon in de tuin, ik weet niet of het een sprinkler of brandspuit is.

In de hoek van het Honmaru (hoofdpaleis) was de stenen basis van de oude uitkijktoren. Waar je een mooi uitzicht over de tuinen hebt.

Je kan ook de wachttorens aan de rand van het terrein zien.

Wat herfstkleuren.

Een belangrijk cultureel erfgoed, poort.

Theehuis aan de andere kant van een nep riviertje.

Deze rare bomen, ik snap niet waarom ze zo zijn gesnoeid.

Een mooie gouden boom.

Gouden details op het einden van de muren.

Kleine exhibitie van gelijkvormige foto’s #

Ik heb een paar foto’s gemaakt die allemaal erg op elkaar lijken.

🚶 Terug naar het hotel #

De toegangspoort is al dicht gedaan, Nijō-jō was al gesloten.

Één van de wachttorens van de buitenmuur.

Daarna was het een korte wandeling terug naar het hotel.