Van oudsher is Nagoya een stad die een hecht verleden heeft met de zee, dus gaan we naar het aquarium van Nagoya. Het is een van de grootste aquaria in Japan en heeft een grote verscheidenheid aan zeedieren.

Maar net zo als met het spoorwegmuseum, is het aquarium een stukje reizen vanaf het hotel. Gelukkig is het makkelijk te bereiken met de metro.

🚇 Weer met de metro #

Retro, dat is een woord wat in me opkomt als ik de metro van Nagoya zie. Het voelt alsof ik begin jaren 90 ben beland, met plafonds die “in de jaren 80 bij mijn tante in Australië al lelijk waren”, en roltraprichtingsborden die overduidelijk nog een gloeilamp gebruiken

Dit is niet decoratie in een museum of attractiepark, dit was een echt aanplakbiljet in een metrostation. Je kan het verleden voelen in de metro van Nagoya.

Vanaf het metrostation is het nog een stukje lopen naar het aquarium, ik ga er van uit dat dit een drukke plek is in de zomer, maar in November is het uitgestorven.

🐠 Aquarium van Nagoya #

Met het beste licht zijn mijn foto’s niet geweldig, maar in een aquarium zijn ze echt bagger. Daarnaast is mijn herkenningsvermogen van dieren legendarisch slecht, dus ik ga gokken wat het zijn. (In theorie zou ik het kunnen opzoeken, maar ik ben op vakantie, dus dat doe ik niet.)

Na het kopen van een kaartje voor alle attracties rond het aquarium voor ¥2440 (€15,50), ben ik naar binnen gegaan.

Bij de ingang is de beluga tank, met een paar witte dolfijnen (ook als beloega bekend) die rondzwemmen. Dit is een van die dieren die leuk zijn om te zien met hun vrolijke gezichten en dikke voorhoofden.

Iets heel oninteressants, een vis. Ik heb geen idee wat voorn vis, maar hij zwemt in een grote tank dus hij moet belangrijk zijn.

Als je goed kijkt, kun je doorzichtige garnaal zien.

Dit schattige krabje, dat in een hoekje van een terrarium zit.

Mijn probleem met octopussen is dat ze altijd in een hoekje zitten, en dan mag je genieten van wat zuignappen en een oog.

Die ene aal die er mooi uitziet, maar waarvan ik niet weet wat voor soort het is, maar ik kan garanderen dat je er een in een aquarium zult vinden.

Ze hadden een koelwatertank, met diepzeekrabben.

Diepzeeoctopussen, wel dood, aangezien ze niet zonder de druk van de diepzee kunnen leven.

Een magisch uitziend visje, ook dood, voor dezelfde reden.

En deze grote vis, of is het een aal? Wat zijn de dieren die zo diep in de zee leven toch vreemd, net buitenaardse wezens. Altijd interessant om te zien hoe anders het leven in de diepzee is.

Grote pissebedden, die eruit zien alsof ze uit een horrorfilm komen. Ik denk dat ze een soort van kreeft zijn, maar ik ben niet zeker.

Een van de grote tanks in het aquarium, met een heel koraalrif, en zelfs een echte duiker.

Nu mijn favoriet, de zeeschildpadden. Ik heb helaas maar één goede foto’s, want ze zwommen snel rond omdat het voedertijd was. Ik heb van ze genoten, ze zijn zo sierlijk en mooi.

Nadat de zeeschildpadden gevoerd waren, was het tijd voor mij. In het aquarium is een restaurant, waar ik een heerlijk Kishimen gegeten. Kishimen is een soort noedelsoep, uit Nagoya. Het restaurant was niet bijzonder, maar voor Japanse normen was het een beetje duur, ¥720 (€4,60). Maar ik wil je aandacht graag vestigen op het blitse dienblad waar het op geserveerd werd.

Na de lunch was het tijd om langs mijn moeders op één na minst favoriete dier te gaan, de pinguïns. Het waren allerlei soorten pinguïns, maar het waren er te veel voor het formaat van de tank.

In een verstopte zijvleugel waren allerlei soorten kwallen. Deze kwallen werden verlicht met verschillende kleuren, wat een mooi effect gaf. Ze werden ook rondgedraaid door een stroming

Ze hadden ook een tank met kwallen die allemaal met hun tentakels naar boven wezen.

Het schattige van de kwallenvleugel was dat de tanks allemaal dit soort handgeschreven bordjes hadden. Ik ga er van uit dat de zelfde persoon ook ale kerstversiering heeft rondgestrooid.

Maar de muur van kwallen was wel het hoogtepunt van de kwallenvleugel.

En dat was het aquarium. Het was leuk, maar ik had graag ook een paar zeehonden en/of otters gezien.

Ik had voor alle attracties betaald, dus ik ging ook naar het antarctisch onderzoeksschip Fuji.

🚢 Antarctisch onderzoeksschip Fuji #

Aan de andere kant van het aquarium ligt een groot schip, de Fuji. Als doorlopend punt ben ik wederom vergeten een foto te nemen van de buitenkant, maar het is een groot schip. Nadat mijn kaartje is gestempeld, en ik er nog een kaartje bij heb gekregen, was het tijd om rond te gaan lopen. Gelukkig was er een standaard route, want ik zou anders verdwaald zijn.

Het hele schip staat vol poppen die aan het werk zijn. Dat is een beetje vreemd, maar het geeft wel een goed beeld van hoe het leven op een schip is. Naast de ingang was meteen de keuken, die voor mij verrassend groot is.

Blijkbaar heeft het schip schildjes gekregen de landen waar ze hebben aangemeerd.

Wederom, overal poppen die aan het werk zijn.

De meeste bemanningsleden hadden alleen een hangend bed, en een klein kastje. Het is grappig om te zien hoe dit eigenlijk een soort van hangmatten zijn.

Wat een slechte keuze was van de designers, de bemanning slaapt boven de machinekamer. Dat kan niet goed zijn voor de nachtrust.

Hoger in het schip stond een van de antarctische voertuigen, die ze gebruiken om over het ijs te rijden.

Zelfs hadden ze nog wat stukjes ijs die ze hadden meegenomen van de zuidpool.

Op het dek stond een helikopter, die nu heel goed is vastgezet.

De helicopter had een grappig embleem, een pinguïn met een ijsberg.

En dat was het schip, als het niet inbegrepen was in mijn kaartje, zou ik het niet aanraden. Voor de ingang van het schip staat een veel groter voertuig, dus als je alleen daar een foto mee wil maken, kan dat ook gratis.

🗼 Uitkijktoren #

Naast het schip is een uitkijktoren, waar je over een groot gedeelte van de haven kan kijken. Dit is ook in mijn kaartje inbegrepen, dus ik ga naar boven.

Maar halverwege was het havenmuseum, en dat was ook inbegrepen, dus ik ga daar eerst heen. Het museum is klein, en wisselt in kwaliteit tussen goed gedecoreerd…

En een inspraakavond van de gemeente in een leegstaand winkelpand.

Het was zeker geen slecht museum, maar het voelt alsof het budget op was nadat ze de eerste paar kamers hadden ingericht. De grote collectie modelschepen, waarvan veel in flessen was leuk om te zien. Maar ik zou wederom niet aanraden om hier heen te gaan als het niet inbegrepen is in je kaartje.

Nu, naar het observatieplatform.

🏙️ Observatieplatform #

Kijk eens aan, ook al had ik geen foto’s genomen van de buitenkant van het aquarium en het schip, heb ik wel een foto vanaf het observatieplatform waar ze beide op staan. Zoals je kan zien ligt het grote schip permanent vast aan de kade, er is geen mogelijkheid om het uit te varen vanwege de brug.

Het gebouw met de piramide en het dolfijnshowtheater is het aquarium, en je gaat nooit raden wat het grote oranje schip is.

Aan de andere kant lag een eenzaam kustwachtschip.

Wat ik niet wist was dat er een groot plein was, ergens vind ik het wel leuk ontworpen. Kun je de man zien touwtjespringen?

Het was nu later in de middag, en zag een bordje in de lift naar beneden voor en cafe in de toren dat open was. Na wat zoeken, langs een school reünie, vond ik het cafe.

☕️ Cafe #

Dit was een ervaring. Het cafe was rechtstreeks uit de oudheid, met plastic op de tafels, en “decoratie”. Ik was de enige klant, en vermoed de eerste en laatste klant van de dag.

Na vriendelijk begroet te zijn, en naar mijn tafel te zijn gebracht, bestelde ik koffie en een stukje cake met de naam van het cafe. Het uitzicht was niet geweldig, maar de lucht begon langzaam te kleuren, en de enorme brug in de verte was wel leuk.

De koffie was goed, de cake was best lekker, de esdoornsiroop was zoet, en het werd op een dienblad geserveerd.

Ik had de eerste foto van het cafe genomen toen ik klaar was, en wou betalen. De eigenaar kwam een even later kijken, riep snel de serveerster die vier woorden Engels sprak, en ik kon betalen.

De zon is nog niet onder, ik heb nog energie, en de metro is dichtbij, dus ik ga naar Ōsu Kannon.

⛩️ Ōsu Kannon #

Kitanosan Shinpuku-ji Hōshō-in, beter bekend als Ōsu Kannon, is een Boeddhistische tempel in het centrum van Nagoya. Het is een bekende tempel in Nagoya, en een van de belangrijkste tempels in de stad.

Ik weet dat je foto’s niet kan horen, maar er was een constant getrommel en gebedsgezangen uit de tempel.

Veel tempels in Japan willen liever niet dat je foto’s van de heiligdommen maakt, maar deze tempel had er geen problemen mee, zolang je niet flitst en een donatie maakt.

Er stonden een paar mensen te bidden, dus ik heb om hun heen een foto van het centrale heiligdom genomen. Op het bordje rechtsonder staat een gebed, zoals te zien is het erg repetitief.

Het is een imposant gebouw, zelfs met de verassende hoeveelheid mensen die over het terrein oversteken was het een rustige plek.

Ook al is het niet meer de primaire ingang, de poort is nog steeds indrukwekkend. Met de Niō aan de zijkanten, die de tempel beschermen. Hier staan ook grote sandalen, één in de linker en één in de rechter poort. Waarom? Ik heb geen idee.

De zon was nu onder, en besloot om via de kleine straatjes naar de metrohalte te lopen.

🚶 Terug richting het hotel #

Onderweg terug richting het hotel kwam ik een klein vrijwilligersbrandweerwagen tegen. Hij stond midden in een woonwijk geparkeerd.

Een paar straten verderop kwam ik een klein tempeltje tegen.

Het had zelfs een klein pad met poortjes.

Met een vossenbeeldje.

En een papieren lantaarn.

Vlak voor de grote straat waar de metrohalte was kwam ik iets tegen wat ik nog niet eerder had gezien in Japan. Een bank van lening.

Tegenover het hotel is een toriniku restaurant, en ik had zin in kip, dus ik ging daar eten. Het was erg lekker, ontzettend veel keuze, en verrassend goedkoop voor Japanse normen maar ¥150 (€1) voor drie satéstokjes.