Vandaag is de verhuizing van Tokyo naar Nagoya. Ik had een paar dagen gelden al mijn trein en stoel gereserveerd. Voor een kleine ¥13.050 (€80) had ik een stoel in Green Class, de eerste klas van de Shinkansen. Ik had ook speciaal voor rijtuig 9 stoel 15D gekozen, want dit is een stoel met een raam, en heeft een eigen bagagevak. Het is een stoel aan de rechterkant (west) van de trein, dat betekent dat ik de bergen kan zien.

Na het boeken van mijn kaartje kreeg ik de opties om het als een fysiek kaartje kon ophalen in een kantoor of uit een automaat. Of, waar ik voor koos, om het te linken aan je IC kaart (OV kaart), dan kan je gewoon in en uit checken. Maar als je incheckt, maakt het poortje (alle poortjes accepteren papieren kaartjes) een speciaal kaartje voor je waar je reisgegevens op staan.

🚇 Van het hotel naar het station #

Mijn hotel was in Asakusa, het shinkansen station waar ik in Tokio ben aan gekomen was Ueno, dat lag op één halte van Asakusa. Maar omdat ik naar het westen ging moest ik naar Tokio station, om daar te komen moest ik eerst naar Kanda met de metro, dan overstappen op de Yamanote lijn, en één halte verder uitstappen op Tokio.

De rede dat je niet vanaf Ueno kan vertrekken is dat de shinkansen lijn via Ueno naar het noorden gaat, en de lijn vanaf Tokio naar het westen. Dit is omdat Tokio een dubbel kopstation is, de treinen komen binnen vanaf het noorden en vertrekken naar het noorden, of ze komen vanaf het westen vertrekken naar het westen. Je zou denken dat dit erg onhandig is, en dat is het ook. Maar de rede hier voor is valide, het oosten van Japan heeft een 50Hz stroomnet, en het westen een 60Hz stroomnet. Nou is het niet onmogelijk om een trein op bijde netten te laten rijden, maar het is wel erg duur, en het zijn andere bedrijven die de treinen rijden.

🚉 Tokio station #

Tokio station is erg groot, het is niet het drukste station van Japan (het is de 5e drukste), maar het is het station met de meeste treinen per dag, 4000. Tijdens de spits vertrekt er elke 3 minuten een shinkansen, vandaar dat mijn trein de Nozomi 223 al om 10:39 vertrekt.

Op het station heb ik na het vinden van de shinkansen poortjes een vroege lunch gekocht, en heb ik op de borden mijn trein gevonden, en ben maar op het perron gaan wachten. Het is zeker een spektakel om te zien hoe de treinen binnen komen, en hoe snel ze weer precies op tijd vertrekken.

Omdat de treinen 16 wagons (~404 meter) hebben moest ik nog een stukje lopen op het perron voor ik bij wagon 9 was. Maar ik zag iets wat ik niet had verwacht, een losstaande openbare telefoon, niet vastgeketend, en je kon zelfs bij de kabels. Als dat Amsterdam Centraal zou zijn, zou de telefoon binnen een uur gestolen of over het muurtje op de trap gegooid zijn. Ongeveer tien minuten voor vertrek kwam de trein het station binnen, vers uit het depot. Ik ben ingestapt, en na een klein gevecht met het bagagevak (je moet hem sluiten met de IC kaart) kon ik gaan zitten.

🚅 In de trein #

Omdat ik voor Green Class had gekozen, was er veel beenruimte, en het was lekker rustig. Terwijl wij aan het wachten waren tot we vertrokken werd er elke 30 seconden een omroep gedaan dat de Japan Rail Pass niet geldig is op de Nozomi, en dat je een kaartje moet kopen.

Maar ik zat lekker, en ik had een raam.

Om precies 10:39 vertrokken we richting Osaka, maar eerst een stukje langzaam door Tokio naar Yokohama, en dan pas op volle snelheid.

Nadat we een paar minuten onderweg waren besloot ik aan mijn brunch te beginnen, een Katsudon (witte rijst met een gefrituurd stukje varkensvlees) en een blikflesje koffie.

De stoelen waren volledig elektrisch, en je kon er erg lekker in ontspannen. Al snel zag ik een bekende berg, waar ik nog veel meer van zou zien.

🗻 De berg #

Zodra we Tokio uit waren, en Yokohama voorbij waren, begonnen we onze reis rond Fuji-san. Helaas zijn de kleuren in sommige foto’s niet zo mooi als in het echt, dit komt door de ramen van de trein.

Het is leuk om te zien hoe snel je al op het platteland bent.

Dit was het laaste stukje van Fuji vanuit het noord-westen, daarna gingen we een boel tunnels door.

Toen we de tunnels uit kwamen waren wij een stukje verder, en kon ik Fuji vanuit het westen zien.

Het is een doorlopend dingetje in de shinkansen dat je steeds tunnels in gaat, wat logisch is met hoe bergachtig Japan is. Maar als je van boven naar beneden scrolt, kun je goed zien dat wij met de klok mee rond Fuji gaan.

Helaas zijn er wel een hoop dingen tussen de trein en Fuji, dit zijn de foto’s met de minste troep er tussen.

Het is niet zo goed te zien, maar het is echt enorm imposant om zo’n grote berg met niks er om heen te zien.

Nadat we Fuji achter ons hadden gelaten werd er omgeroepen dat er “iets” aan de rechter kant zichtbaar zou zijn. Dat “iets” was het Kakegawa kasteel, en ik kon net het laatste stukje zien.

En niet lang daarna kwamen we aan in Nagoya, waar ik de trein uit ben gegaan, en met de metro naar mijn hotel ben gegaan.

🏨 Nagoya Garden Palace Hotel #

Mijn hotel in Nagoya is het Nagoya Garden Palace Hotel, een hotel zonder tuin. Het was een echt hotel, met een conventie centrum, een restaurant, en een grote entree. Dat had ik niet verwacht, ik had een hotel verwacht, maar niet zo’n groot hotel.

De entree was erg groot, en had een grote kerstboom.

Ik was nog wat te vroeg voor de gewone inchecktijd, maar voor ¥2000 (€12) kon ik al inchecken. Ze hadden kerstversiering in de lobby.

De lift had geen drukknoppen, je hield je vingen voor de knop van de verdieping waar je heen wilde. Wat ik hier voor het eerste zag was dat de twee knopjes boven aan het paneel voor de deuren waren. Ze gebruiken kanji voor deze knoppen, maar de kleur helpt wel.

Mijn hotelkamer (met echte sleutel) op de 7e verdieping had zelfs een deurbel aan de buitenkant.

De kamer zelf was… klein, en… economisch.

Het was nog vroeg, dus ik ben er op uit gegaan.

🏯 Kasteel van Nagoya #

Vanaf het hotel was het maar anderhalve kilometer lopen naar het kasteel van Nagoya. Het centrum van Nagoya is in een grid, dus het was makkelijk te vinden.

Één blok verder kwam ik een Maserati-dealer tegen, wat ik niet had verwacht.

De tuinen van het kasteel waren niet erg groot, maar hadden wel mooie plekken.

Er waren veel dingen afgesloten, zoals deze stenen.

Het kasteel was in 1945 gebombardeerd, en in 1959 weer opgebouwd. Hebben ze het met de originele materialen gedaan? Nee, ze hebben beton gebruikt. Zodra je dichtbij komt zie je dit helaas.

Het paleis is recentelijk herbouwd, maar was gesloten voor bezoekers.

De hoofdtoren gezien tussen een binnenplaats van het paleis.

De hoofdtoren van het kasteel, “tijdelijk” (vanaf 2018 tot 2025) gesloten voor publiek.

De muren zijn hoog, en verassend steil.

Sommige van de looppaden (buiten de hoofdpaden om) waren nog de originele stenen. Een leuk detail is dat je de uithammen kan zien hoe ze de stenen hebben afgebroken. Ook kun je aan de rechterkant een soort rond teken kunnen zien, dit is een embleem van een clan die de stenen heeft geleverd. Dit was zodat niemand de stenen kon stelen, en als ze dat wel deden, wist je van wie ze waren.

Het verplichte onderdeel van elke Japanse tuin, het theehuis.

Er waren ook plekken waar ze zeker nog iets aan meten doen, zoals deze onzichtbare boom, en deze lege vijver.

Als je je afraagt hoe zo’n hoektoren er van de achterkant uit ziet, zo dus.

Het was niet allemaal negatief, er waren ook mooie plekken.

Rond deze tijd begon de zon onder tegaan, en ik heb nog een paar mooie foto’s kunnen nemen van het kasteel.

En mijn favorite foto van het kasteel.

🍜 Diner #

Na het kasteel ben ik terug richting het hotel gelopen, en onderweg zag ik een automaat die ik nog niet eerder had gezien. Een Sriracha automaat, je kon hele flesjes van de hete saus kopen.

Tegenover het hotel zag ik een restaurant. “Torikizoku” is een keten van restaurants die yakitori (gegrilde kip) en andere dingen serveren. Ik heb een paar dingen besteld, het was erg lekker, en voor ¥1507 (€9) was het nog een goede deal.