Vakantie 2023 dag 16
Het is tijd voor een trein museum, het Railway Museum in Ōmiya in Saitama.
Dit museum was een uurtje van het hotel vandaan, en lag bij het station van Ōmiya, waar ik gisteren langs ben gereden met de Shinakansen. Na de treinrit naar Ōmiya, was het laatste stukje met de “New Shuttle” een soort van automatische bus/tram op rubberen banden die op een baan naast de treinen rijdt. Helaas zat het helemaal vol, en moest ik staan, maar het was maar een ritje van 5 minuten.
Spoorwegmuseum
Eenmaal bij het spoorwegmuseum aangekomen, was het nog een stukje lopen naar de ingang, waar je je kaartje kon kopen bij machines die er uit zagen als treinkaartjes automaten. Dat de shuttle helemaal vol zat had ik als een slecht voorteken moeten zien, want het was ook erg druk in het museum. Vooral druk met kinderen, het was dan ook weekend.
Het museum was erg groot, en had een aantal verdiepingen, met op de begane grond een grote hal met veel treinen.
Naast alle grote treinen waren er ook modellen van veel treinen, inclusief dit prototype van de Shinkansen, maar als een stoomtrein. Gemaakt voor de Tweede Wereldoorlog, maar nooit in gebruik genomen.
Daarnaast hadden ze de keizerlijke rijtuigen, waar de keizer en zijn familie in reisden. Deze stonden in een aparte glazen ruimte, waar je niet in mocht, maar je kon er wel doorheen kijken. Er was een reproductie van een van de rijtuigen waar je wel in mocht, en waar je ook foto’s mocht maken.
Naast rijkelijk gedecoreerde treinen waren er ook veel “gewone” forenzen treinen. Zoals deze, voor een kouder klimaat, met houtkacheltjes om de passagiers warm te houden.
Een oude metro stijl trein die volgens het bord naar een voorstad van Tokio gaat.
Deze raar uitziende elektrische locomotief.
Een wagon die een grappige fusie is van oud en nieuw, van hout gemaakt, maar wel al in de stijl van de kleine treintjes die je op het platte land in Japan ziet.
Deze locomotief zag er gewoon grappig uit.
Geen spoorwegmuseum in Japan is compleet zonder een (stuk) van een originele serie 0 Shinkansen.
De kop van deze trein deed mij erg denken aan een Amerikaanse auto uit de jaren 60. Met zijn grote chromen neus accent, en de lampen in vleugels aan de zijkant.
Hier lieten ze zien hoe sommige treinen in het verleden op “gelijkstroom” (DC) werkte door twee bovenleidingen te gebruiken, één voor de plus, en één voor de min.
Zei ik dat je één stuk serie 0 Shinkansen, dit museum had een stuk, en een hele wagen. Op deze foto is goed de originele licht doorzichtige neus te zien. Helaas was het plastic te dun, en ging stuk door aanrijdingen met vogels. Deze werden al snel vervangen door veel stevigere neuzen, zoals in de andere foto.
Dit is (een reproductie van) het bord dat bij de opening van de Shinkansen hing om te vieren dat je nu (toen) in 4 uur van Tokio naar Shin-Osaka kon gaan met de Hikari dienst. Vandaag kost dit traject je maar twee en een half uur, door hogere snelheden, en de invoering van de Nozomi dienst die nog minder stopt.
In de serie 0 Shinkansen waren de bordjes blijkbaar handgeschilderd, of in ieder geval het origineel waar de bordjes mee bedrukt waren.
Naast de grote trein hal, was er ook een ruimte met een modelspoorbaan. Helaas was deze wat moeilijk te bekijken, door alle kinderen.
Na het museum vond ik het wel genoeg, en ik wou niet te veel doen. Dus ik ben weer aan de reis terug naar het hotel begonnen. Na een uur, perfect optijd rijdende treinen en metro’s was ik weer terug in het hotel, waar ik mijn was heb opgeruimd, en ging ontspannen tot ik ging slapen.