Checkout tijd is 10:00, dus om 9:55 stond ik bij de receptie. Mijn trein vertrekt pas om 2:48, dus ik heb nog wat tijd om rond te lopen. Ookal vertrekt mijn trein van het station Shin-Hakodate-Hokuto, ik ben nu nog bij het station van Hakodate. Ik heb nog wat tijd om rond te lopen, dus ik ga naar het fort van Hakodate.

Hakodate fort #

Het is een sterfort, dus het is een beetje anders dan de meeste forten in Japan. Helaas zijn geen van de gebouwen bewaard, dus het is eigenlijk een park.

Ze hebben het hoofdgebouw van het fort nagebouwd, maar het is niet echt een fort. Tevens kun je er aleen in als je een privé rondleiding neemt, maar daar heb ik geen zin in.

Verder hebben ze de locaties van de gebouwen aangegeven met stenen.

Onderweg richting het station zag ik een Starbucks, en ik had nog wat tijd te verdoen. Dus ik heb daar een Gingerbread Latte gehaald, van het kerstmenu.

Rond deze tijd begon ik mij weer minder goed te voelen, dus ik heb drie van de gele pillen genomen die ik had gekocht. En heb toen tot de ik naar het station moest in de Starbucks gezeten.

Trein #

Vanaf het station van Hakodate moet ik naar het station Shin-Hakodate-Hokuto met deze grappige Hakodate Liner.

Na een 22 minuten kwamen wij aan op het station Shin-Hakodate-Hokuto. En het was erg makkelijk om van het ene perron naar het perron van de Shinkansen te komen. Je hoeft alleen door de deur en door een poortje, en je bent er al.

De Shinkansen was een H5, en ik had een stoel aan de linkerkant van de trein. Helaas voelde ik mij steeds slechter, dus ik heb helaas geen foto van de buitenkant van de trein gemaakt. Ik raad je aan om even naar de Wikipedia pagina die ik hierboven link te gaan en daar de foto’s te bekijken.

Ik heb wel een foto gemaakt van het interieur van uit mijn stoel.

Al snel gingen wij snel genoeg dat het “rolling shutter effect” begon te gebeuren. En na een paar minuten kon ik de berg van Hakodate zien.

Nog een paar minuten later gingen wij de Seikan tunnel in. De Seikan tunnel is de langste en diepste onderzeetunnel ter wereld, en gaat onder de straat van Tsugaru door. En we zouden er bijna een half uur over doen om er doorheen te gaan. Er is niks te zien in de tunnel, dus ik besloot om even naar het toilet te gaan. Het toilet had een uitleg van alles wat er in het toilet was, in braille.

Na het erg schone toilet te hebben gebruikt, keek ik even naar mijn koffer, die in een rek bij de ingang stond. In dit rek was ook een speciale plaats (rechts van mijn koffer) voor ski’s.

Na een half uur kwamen wij aan in Honshu, en gingen wij weer boven de grond. Ik heb tot ik in het hotel was maar één foto gemaakt omdat ik mij niet goed voelde.

Smile Hotel Sendai Kokubuncho #

Het hotel lag aan een winkelstraat, en was makkelijk te vinden. De lobby was op de derde verdieping, op de eerste verdieping zat een 7eleven, en op de tweede een paar lege winkels. Mijn eerste indruk was dat het “retro” was, dat begon al met de lift, die had een low-tech systeem om aan te geven waar de lift was.

Ik zat op de 9e verdieping, en had een uitzicht op de winkelstraat.

Het retro gevoel ging verder in de badkamer, met een föhn die sinds de val van de Berlijnse muur hier hangt.

En dat is waar de “retro” eindigde, en de rest van de kamer was gewoon oud en smerig. Zoals de schimmel op het douchegordijn.

Het behang dat van de muur af kwam.

De vele beschadigingen aan het behang door jaren gebruik.

De over algemene stoffigheid van alles.

En als kers op de taart, ging het kleine schilderijtje aan de muur scheef.

Ik voelde mij op dit moment zo slecht dat ik dacht dat ik dood ging, maar na een uur liggen ging het iets beter, en ben ik naar de 7eleven gegaan om wat te eten te halen.

Onderweg naar boven ging ik langs de lobby, omdat ik een zachter kussen wilde. Ik werd aangekeken alsof ik gek was, en toen vertelde ze mij via een vertaal apparaat dat er andere kussen op elke verdieping lagen, tegenover de lift. Ik legde uit dat daar geen kussens lagen, en mij werdt verteld dat ik dan maar op andere verdiepingen moest kijken.

Toen heb ik van de 7e verdieping een paar zachtere kussens meegenomen, en ben ik naar mijn kamer gegaan.