Vakantie 2023 dag 3

We beginnen de dag met een ontbijt bij het cafe wat aan het hotel vast zit, een panini en een cappuccino voor ₩14.300 (€10,08). Grappig genoeg doet het cafe alsof het Frans is, maar de meeste opties zijn Italliaans.

N Tower #

Na het ontbijt ga ik naar de N Tower, een toren op een berg in het midden van Seoul. De officiële naam is Namsan Tower, maar iedereen noemt het N Tower. De toren is 236 meter hoog en is gebouwd in 1971. Gebouwd om televisie en radio signalen uit te zenden, maar is nu vooral een toeristische attractie. Het is te bereiken met een kabelbaan, maar ik koos er voor om de bus te nemen, dat was voordeliger en een leukere route.

Het uitzicht vanaf de bushalte was al weg mooi.

Vanaf de bushalte was er een erg steile, en drukke weg naar de toren.

Bij de basis van de toren was het uitzicht hetzelfde, maar dan hoger.

Er was ook een mooi parkje met een oosters zitje.

Na een ticket van ₩21.000 (€14,80) gekocht te hebben, door een paar ruimtes met “kunst”, en toen naar boven.

Weer naar benden, en richting de bus. Je kan maar zo veel tijd in een toren doorbrengen. Dus weer de steile weg naar beneden.

Gyeongbokgung #

Na de N Tower ben ik naar Gyeongbokgung gegaan, een paleis uit de Joseon dynastie. Het paleis is gebouwd in 1395, en is het grootste van de vijf paleizen die in Seoul staan. Toen in 1592 verwoest door de Japanse invasie, en is in 1867 weer opgebouwd.

Voor ik naar binnen kon moest ik eerst even wachten op een gedoe met vlaggen.

In de eerste binnentuin moet je je kaartjes kopen voor het paleis en de tuien, maar je kan links afslaan en naar het gratis paleis museum. En dat is wat ik als eerst heb gedaan.

National Palace Museum of Korea #

Het museum is een beetje een collectie van paleis en koning/keizer dingen. Veel geschiedenis, maar weinig leuke objecten. Als je fan ben van naar boeken en “muurgedichten” kijken (niet lezen, ze zijn allemaal in Koreaans met Chinese tekens), dan is dit het museum voor jou. Ik heb eigenlijk geen goede foto’s, aangezien alles was belicht alsof je met een nachtkijker rondliep, maar ik heb wel twee foto’s van de autos van de keizer.

Een van de plekken die wel goed was verlicht was de giftshop, waar ze een doosje hadden voor maar ₩2.000.000 (€1.393,63). En een gestolen pen.

Er reed ook een robot rond, tot dat die stuk ging.

Gyeongbokgung (maar nu het paleis, maar voornamelijk de tuin) #

Na het museum heb heb ik een ticketboekje aangeschaft, wat toegang geeft tot alle paleizen en tuinen. Het boekje kost ₩10.000 (€7,02), en is 3 maanden geldig. Daarentegen kost een ticket voor een paleis ₩3.000 (€2,11), dus na 3 paleizen heb je het er al uit (onthoud dit, het komt later nog een keer terug).

Woorden kunnen niet goed beschrijven hoeveel mensen er hier liepen, en hoe ongelijk de vloer was. Tevens is het blijkbaar leuk om in traditionele Koreaanse kleding te dragen, en dan door/rond dit paleis te gaan lopen.

Nu volgen 8 foto’s van de binnenkant van het paleis, de gebouwen in het complex, en de tuin. Sommige lijken scheef te zijn, dat zijn ze niet, de gebouwen zijn scheef, en het is erg moeilijk te zien als je de foto maakt.

Er zijn twee dingen in Zuid Korea waar je zeker van kan zijn: er is altijd een camera die meekijkt, en er is altijd een brandblusser bij de hand.

Nu weer terug naar de foto dump, 12 foto’s.

Het Nationaal “Folk” Museum van Korea #

Naast het paleis is het Nationaal “Folk” Museum van Korea, en dat is ook gratis.

Buiten het museum was er nostalgiestraat, met gebouwen die je in Zuid Korea zou tegen komen in de jaren 70 en 80. Ik begon moe te worden, en de foto’s worden er niet beter op.

Het museum zelf was een beetje een collectie van Koreaanse dingen, maar wel interessant.

Terug richting het hotel #

Toen ik zei dat je overal een brandblusser kan vinden, bedoelde ik ook echt overal. Het is niet vreemd om zo maar ergens een brandblusser tegen te komen. Zoals hier in een tunnel onder een kruispunt, helemaal los. Of hier 3, in houdertjes, in diezelfde tunnel.

Avondeten #

Onderweg naar het hotel zag ik een restaurantje “Pig in the Garden”, en dat klonk wel goed. Alle items op het menu waren in het Engels, de bordjes over waar je moest bestellen waren in het Engels, de bediening had naambordjes met hun naam in Latijnse karakters. Maar niemand sprak een woord Engels.

Uiteindelijk heb ik een salade met rijst en stukjes rund, en een frittata. Het was best wel lekker, maar voor ₩18.300 (€12,90) had ik meer verwacht.

Daarna ben ik naar het hotel gegaan, en heb mijn “huiswerk” gedaan.