Vakantie 2023 dag 21

Ik ben bijgekomen, en ga vandaag naar het Tokorozawa luchtvaartmuseum, in het westen van Tokio. Vanaf het hotel is het een half uur met de metro, en dan nog een half uur met de trein. Het museum is gevestigd op de plek waar de eerste luchtmachtbasis van Japan was, maar het is nu een park.

Grappig genoeg is de naam van het station “Kōkū-kōen”, wat letterlijk vertaalt naar “Vliegveld Park”. Zodra je het station uit loopt zie je al een vliegtuig staan, een NAMC YS-11, het enige type passagiersvliegtuig dat in Japan is ontworpen en gebouwd na de tweede wereldoorlog.

Vanaf het station is het nog een stukje lopen naar het museum, de paden zijn allemaal erg breed, maar ik was de enige die er liep.

✈ Tokorozawa luchtvaartmuseum #

Voor het gebouw staat nog een mooi gerestaureerd vliegtuig, volgens Wikipedia is het een Curtiss EC-46A Commando. Maar het lijkt alsof iemand een hoger vliegtuig wilde maken, en gewoon twee vliegtuigen op elkaar had geplakt.

Na door 5 medewerkers begroet te zijn, en voor een paar honderd yen een kaartje te hebben gekocht, ben ik naar binnen gegaan. Op de voorgrond is een North American T-6 Texan te zien, en op de achtergrond een Hughes-Kawasaki OH-6J Cayuse. Maar het meest interessante het tafeltje met de stempels op de voorgrond, waar je je “gids” kan stempelen. Dit klinkt misschien alsof het voor kinderen is, maar ze zijn er erg serieus mee. Je kaartje of je gids stempelen is belangrijk, en ze verwachten dat je het doet.

Dit is een Sikorsky H-19 Chickasaw. Naast dat dit een enorm lelijke helikopter is, zit de motor ook nog eens aan de voorkant. “Maar hoe wordt de kracht dan overgebracht naar de rotorbladen?”, vraag je je misschien af. Nou, dat is simpel, de motor drijft een as aan die door de cockpit loopt, en dan via een tweede as de rotorbladen aandrijft.

Dit is een H-21 Shawnee, wederom een lelijke helikopter. Het is de voorloper van de Boeing CH-47 Chinook, en dat kun je wel zien. Ik vind het persoonlijk een leukere gedachte dat iemand de Chinook over de telefoon aan een ontwerper beschreef, en dat die de Shawnee heeft gemaakt.

Dit is een model van de “Nakajima AT-2”, wat met de Amerikaanse Douglas DC-2 moest gaan concurreren, dat is alles wat ik uit het bordje kan halen. Maar het enige wat ik kon zien was de neus, het perfecte vliegtuig om mensen af te persen.

Op de voorgrond kun je één van de twee Kawasaki KAL-2 zien die ooit gebouwd zijn. Links achter kun je een van de meest iconische helikopters zien, de Bell UH-1 Iroquois, beter bekend als de “Huey”.

Ik weet niet wie dit is maar hij heeft een snor die links en rechts tot de rand van de foto gaan. Te zien aan alle medailles was hij waarschijnkijk erg belangrijk.

Boven de hal was een een model van een Air Traffic Control (ATC) centrum. Het gebruikte oude apparaten van het Narita vliegveld, en de bordjes boven de apparaten gaven een simpele maar duidelijke uitleg van systemen die vliegtuigen en ATC gebruiken. Het is leuk om te zien dat dat iedereen begrijpt dat je het niet mag aanraken, ook al kun je makkelijk er omheen lopen, of eroverheen leunen.

Tegenover dit display waren schermen die een video van de taken op een vliegveld lieten zien. Dat was mild interessant om te zien, maar het was vooral leuk om de oude vliegtuigen te zien, aangezien de video-opnames van de jaren 80 waren.

Dat was het einde van het museum, en ik begon nu wel honger te krijgen. Dus ik ben bij het “restaurant” gaan zitten, en heb een kleine pizza gegeten.

Daarna ben ik door het park gaan lopen.

🌳 Tokorozawa Luchtvaart Herdenkingspark #

Het park was verassend groot, en het was erg rustig. Het is een groot park in het midden van een woonwijk, en het is een erg mooie plek om te wandelen. Het lijkt alsof ze alle ruimte van het voormalige vliegveld hebben gebruikt om het park te maken.

Ik weet niet wat de context is, maar er waren uit hout gesneden vogels op omgehakte bomen.

De verplichte herfstfoto.

In een van de hoeken van het park hing “een kunst”, ik denk dat het een satelliet moet zijn, maar voor je het weet moet het de vrijheid van de mensheid voorstellen.

Nog een vogel.

Een standbeeld van een man, met een snor (maar niet zo’n goede als de vorige). De tekst onder het standbeeld waren niet-Japanse namen, mijn beste gok is dat dit de man is die vliegen in Japan heeft geïntroduceerd.

Dit was een grote verassing, het was een pad dat met kinderkopjes was geplaveid. Ze zijn in Japan even onpraktisch als in Nederland, maar het is leuk om te zien dat ze hier ook gebruikt worden.

Toen was ik weer terug op het station, maar omdat het nog vroeg was besloot ik nog iets te gaan doen.

⛩ Kanda Myōjin #

Omdat het nog licht was besloot ik nog iets te gaan doen. Na een een uur reizen (31km), ben ik naar de Kanda Shrine gegaan, een Shinto schrijn in het midden van Tokio. Het dichtstbijzijnde station is “Ochanomizu” wat letterlijk vertaalt naar “Thee Water”, en het is een paar minuten lopen naar de schrijn. Behalve dat dit een mooie schrijn is, was ik hier om een specialiteit van de schrijn te kopen, een omamori tegen computerproblemen. Ik had jaren geleden ergens gelezen dat dit alleen hier te koop was, en het klonk als iets grappigs voor een vriend van mij Martijn, want hij heeft altijd ongeluk als het gaat om zijn computer. De reden dat deze schrijn dit verkoopt is omdat het in de buurt van Akihabara ligt, het elektronica district van Tokio. Van origine heeft Akihabara een reputatie als een plek waar je goedkoop elektronica kan kopen, maar tegenwoordig is het meer een plek waar je anime (Japanse tekenfilms), manga (Japanse stripboeken), en spelletjes kan kopen. Tijdens mijn vorige bezoek aan Tokio heb ik een hoop oude computerspelmachines gekocht, en ik heb daar een hoop plezier van gehad.

Het witte ding wat je aan de rechterkant ziet staan is een machine waar je een Omikuji (geluksvoorspelling) kan kopen.

Zoals traditie is er een toneel, maar omdat er geen voorstelling was, was het gesloten met een beschilderd rolluik. Links voor kun je andere een Omikuji machine zien, deze gebruikte een robotarm om je Omikuji te pakken.

Het is grappig om te zien dat de schrijn op een heuvel ligt, en dat de straten eromheen een stuk lager liggen, ook al is het midden in de stad.

🏨 Terug naar het hotel #

Het begon donker te worden, en het was wel mooi geweest, dus ik ging terug naar het hotel.

Maar eerst langs de Bic Camera in Akihabara, een elektronicawinkel (lees het als Big Camera), om Super Mario RPG voor de Nintendo Switch te kopen. Aangezien deze vandaag uitkwam, en mij het leuk leek om op de bekende plek te kopen.

Na het gekocht te hebben ben ik met een van mijn favorite treinlijnen, de Tsukuba Express, terug naar het hotel gegaan. Één van de dingen die Japan begrijpt is dat het soms moeilijk is om te horen welke aankondiging voor het perron is waar je op staat, dus ze gebruiken een een andere stem voor elk perron. In het geval dat er maar twee personen zijn gebruiken ze een mannelijke en vrouwelijke stem. Dat maakt het erg makkelijk om te begrijpen of de aankondiging voor jouw perron is, en het is een van de dingen die ik mis als ik weer terug ben in Nederland.

Na bij de konbini (in dit geval een Lawson) een avondmaaltijd te hebben gekocht, ben ik terug naar het hotel gegaan, en heb ik de rest van de avond werkend op mijn kamer doorgebracht.